Μια έκθεση που μοιάζει με χάδι στην ψυχή, μια εικαστική βουτιά σε έναν κόσμο γαλήνης και παιχνιδιού. Η Ραχήλ Σακκή παρουσίασε στο Πολιτιστικό Κέντρο «Μελίνα» την έκθεση «Μια Θάλασσα Γατιά», μια ωδή στις γάτες και στην τέχνη της παρατήρησης, της τρυφερότητας και της φαντασίας.
της Μαρίας Αλιμπέρτη
Οι γάτες ως μούσες και καθρέφτες της ηρεμίας
Σε έναν σύγχρονο κόσμο γεμάτο άγχος και ταχύτητα, οι γάτες της κας Σακκή εμφανίζονται σαν μικρές θεότητες σε κατάσταση ζεν. Ποζάρουν σε φάσεις χουζουριού, ναζιάρικα. Τα σώματα τους είναι κουλουριασμένα, άλλοτε μοιάζου νσκιές που αποκτούν υπόσταση. Τα έργα της, φτιαγμένα με χρώμα, κάρβουνο και ψυχή, κινούνται ανάμεσα στον ρεαλισμό και τον σουρεαλισμό, δημιουργώντας ένα σύμπαν που η ηρεμία είναι στάση ζωής.
Η Αμίς, η σκυλίτσα φύλακας των γατιών
Μέσα σε αυτό το σύμπαν, ξεχωρίζει η Αμίς, η σκυλίτσα που προστατεύει τις γάτες. Για μένα καθώς κοιτώ τα δυο έργα, δεν είναι απλώς ένα ζώο, αλλά μια αλληγορία της φροντίδας, της συντροφικότητας και της αφοσίωσης. Η παρουσία της ενώνει τις μορφές, δίνει ρυθμό και ισορροπία στη σύνθεση.
Πορτρέτα με καρδιά και φαντασία
Οι πρωταγωνιστές της έκθεσης ή καλύτερα οι μούσες έχουν ονόματα : Αγκαλίτσα, Ομελέτα, Ναζάκι, Γκριζάκι, Μπούλης, Θετικά, Πεπίτος και Κέλτες.
Κάθε ένας τους είναι μια προσωπικότητα που αποτυπώνεται με τρυφερότητα και ελευθερία. όο για τον τρόπο αποτύπωσης τους, άλλοτε η καλλιτέχνιδα βασίζεται σε φωτογραφίες που τράβηξε η ίδια ή της προσέφεραν άλλοι, άλλοτε επιστρατεύει τη μνήμη και τη φαντασία. Το αποτέλεσμα είναι συνθέσεις που μοιάζουν αυθόρμητες, αλλά είναι βαθιά στοχαστικές.
Η Τέχνη ως καταφύγιο και αποδοχή
Η Ραχήλ Σακκή δεν προσπαθεί να εξηγήσει τις γάτες. Τις παρατηρεί, τις αγαπά και τις μετατρέπει σε σύμβολα. Με την έκθεση αυτή, κλείνει έναν κύκλο που άρχισε με τη διπλωματική της εργασία στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών. Το έργο της είναι μια δήλωση αγάπης προς τα κατοικίδια, αλλά και μια υπενθύμιση ότι, όπως γράφει η ίδια, «στο τέλος, μας έσωσαν».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου