Η ταινία A House of Dynamite έρχεται να ταράξει την επιφανειακή έστω ηρεμία σε μια περίοδο που η Ευρώπη επανέρχεται σε πολεμικά σενάρια. Από τα εκτεταμένα καταφύγια της Φινλανδίας και τα νεκροταφεία της Νορβηγίας, μέχρι τις ανατινάξεις σιδηροδρομικών γραμμών στην Πολωνία και τις παραβιάσεις εναέριου χώρου από drones, που ακούμε στις ειδήσεις ... η ταινία μοιάζει να συνομιλεί με την πραγματικότητα. Οι αναλυτές προειδοποιούν για εχθροπραξίες πριν το 2029, και η ταινία της Κάθριν Μπίγκελοου μοιάζει να προφητεύει το αναπόφευκτο.
της Μαρίας Αλιμπέρτη
Φυσικά εάν ακόμη δεν μπορείτε να διαχειριστείτε συναισθηματικά μια τέτοια προειδοποίηση, όπως τα τύμπανα του πολέμου που ηχούν όλο και πιο κοντά, τότε καλύτερα να μην σπεύσετε να δείτε τη ταινία καθώς σε φέρνει ως θεατή μπροστα στο ενδεχόμενο ξεσπάσπατος μιας παγκόσμιας σύρραξης.
Περίληψη
Η ταινία αρχίζει με την εκτόξευση ενός μη αναγνωρισμένου πυραύλου προς τις Ηνωμένες Πολιτείες. Από εκεί και πέρα, ξεδιπλώνεται ένας αγώνας δρόμου για την ταυτοποίηση του δράστη και την αποτροπή μιας πυρηνικής σύγκρουσης.
Η αφήγηση βασίζεται σε ένα πολυεστιακό μοντέλο: τα ίδια γεγονότα παρουσιάζονται από τρεις διαφορετικές οπτικές, προσφέροντας βάθος αλλά και μια αίσθηση επανάληψης που ενδέχεται να κουράσει.
Ερμηνείες και δραματουργία
Ο Ίντρις Έλμπα υποδύεται τον πρόεδρο των ΗΠΑ με επιβλητικότητα και εσωτερική ένταση, ενώ η Ρεμπέκα Φέργκιουσον ως Captain Olivia Walker και ο Τρέισι Λετς ως στρατηγός Anthony Brady προσδίδουν αξιοπιστία και συναισθηματικό βάρος. Ο Τζάρεντ Χάρις, ο Γκάμπριελ Μπάσο και ο Άντονι Ράμος συμπληρώνουν ένα καλοκουρδισμένο ensemble που αποδίδει με ακρίβεια την αγωνία, την αβεβαιότητα και την απόγνωση μιας κρίσης που ξεπερνά τα όρια της πολιτικής και αγγίζει το υπαρξιακό.
Νοήματα και πολιτική διάσταση
Η ταινία σε σενάριο του Νόα Όπενχαϊμ και σκηνοθεσία της βραβευμένης με Όσκαρ Κάθριν Μπίγκελοου (The Hurt Locker),λειτουργεί ως σχόλιο πάνω στην ευθραυστότητα της διεθνούς ισορροπίας και την ευκολία με την οποία μπορεί να ανάψει το "φυτίλι" πολεμικής φωτιάς. Αν και προσανατολισμένη στη δυτική οπτική, δεν αποφεύγει τον προβληματισμό για την παγκόσμια ευθύνη. Σε κάνει να αναρωτηθείς τι θα έκανες αν ήξερες πως ζεις τις τελευταίες σου ώρες, εντείνοντας την υπαρξιακή αγωνία.
Τεχνική υποστήριξη και ατμόσφαιρα
Η κινηματογράφηση του Μπάρι Άκροϊντ και το μοντάζ του Κερκ Μπάξτερ υποστηρίζουν το κυρίαρχο συναίσθημα της ανησυχίας, με πλάνα που εναλλάσσονται ανάμεσα σε ψυχρή στρατιωτική ακρίβεια και ανθρώπινη ευαλωτότητα. Η μουσική του Φόλκερ Μπερτελμάν ενισχύει την ένταση χωρίς να την υπερτονίζει.
Το A House of Dynamite δεν πρέπει να το δεις ως ένα πολιτικό θρίλερ, αλλά μια προειδοποίηση, ένα κινηματογραφικό σήμα κινδύνου για έναν κόσμο που μοιάζει να βαδίζει ξανά στο χείλος του αφανισμού. Και αν η ιστορία επαναλαμβάνεται, η Τέχνη οφείλει να την αφηγηθεί με τόλμη και ευθύνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου