Τετάρτη 19 Νοεμβρίου 2025

Η Άζζα επιστρέφει στη σκηνή: Μια μαύρη κωμωδία για την αγάπη, την επιβίωση και την αποδοχή

 


Η παράσταση «Άζζα, μια γαζέλα σ’ έναν κόσμο λιονταριών» επιστρέφει στη ΣΚΗΝΗ BRECHT-2510 στις 17 Δεκεμβρίου, λίγο πριν τα Χριστούγεννα, για να φωτίσει τις γιορτές με μια ιστορία που ισορροπεί ανάμεσα στο τραγικό και το κωμικό. Ο μονόλογος του Βλάσση Χρυσικόπουλου, με την ερμηνεία του Κωνσταντίνου Ρόδη, αποτελεί ένα θεατρικό γεγονός που μιλά για τη δύναμη της αγάπης, την ανθρώπινη αντοχή και το δικαίωμα στην αποδοχή.

Μια drag queen απέναντι στην κοινωνική βία

Η Άζζα, ένας χαρακτήρας που θα μπορούσε να έχει ξεπηδήσει από τις ταινίες του Φελίνι, διασχίζει τη ζωή με θάρρος και ειρωνεία. Από το Μαρόκο ως την αίθουσα αναμονής ενός κτηνιατρείου, και από τη μοναξιά της κουζίνας ως την εκμετάλλευση του πελάτη, η Άζζα καταπίνει τη μοίρα της με το αυθάδες χαμόγελο ενός πλάσματος που αρνείται να υποταχθεί. Η φράση «Στα μούτρα σας!» γίνεται το σύνθημα μιας ύπαρξης που δεν ζητά συγγνώμη για την αλήθεια της.

Μια παράσταση που συνδυάζει χιούμορ και συγκίνηση

Ο Κωνσταντίνος Ρόδης υποδύεται την Άζζα με αυθεντικότητα και ένταση, αποφεύγοντας την καρικατούρα και προσδίδοντας βάθος σε έναν χαρακτήρα που ακροβατεί ανάμεσα στην εξωστρέφεια και την ευαλωτότητα. Η παράσταση διαρκεί 75 λεπτά και εναλλάσσει με μαεστρία κωμικά και δραματικά στοιχεία, προσφέροντας στο κοινό μια εμπειρία που δεν αφήνει περιθώριο για ανάσα.

Κοινωνική ματιά και θεατρική δεξιοτεχνία

Η σκηνοθεσία του Βλάσση Χρυσικόπουλου δημιουργεί ένα λυρικό και κυνικό κείμενο, όπου το κωμικό συνδιαλέγεται με το τραγικό. Η Άζζα γίνεται σύμβολο της ελευθερίας, της αγάπης και της επιβίωσης, ενώ η σκηνική μεταμόρφωση του Ρόδη, με τη βοήθεια ευφάνταστων κοστουμιών και υποβλητικής ατμόσφαιρας, ενισχύει τη δραματουργική ένταση.

Η Άζζα ως καθρέφτης της κοινωνίας

Η παράσταση αναδεικνύει τις κοινωνικές αδικίες και τις εσωτερικές συγκρούσεις ενός ανθρώπου που ζει στο περιθώριο. Η ιστορία της Άζζα δεν είναι απλώς μια αφήγηση για τη ζωή μιας drag queen, αλλά μια κραυγή για την αποδοχή, την αξιοπρέπεια και την ανάγκη να αγαπηθείς όπως είσαι. Η σκηνή γίνεται τόπος εξομολόγησης, αντίστασης και ελπίδας.

 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου