Ποια τα κρυμμένα μυστικά στις Βερασλίες- Νέες αρχαιολογικές ανασκαφές

 

Δύο νέες ανασκαφικές εκστρατείες που πραγματοποιήθηκαν το 2025 στο Παλάτι των Βερσαλλιών έφεραν στο φως έως τώρα ελάχιστα γνωστά στοιχεία από τις αυλές των διαμερισμάτων της Βασίλισσας και του Δελφίνου στη νότια πλευρά, καθώς και από τη βόρεια ταράτσα. Οι δύο εκστρατείες, που διεξήχθησαν από το Inrap (Γαλλικό Ινστιτούτο Αρχαιολογικών Ερευνών), εντάσσονται σε ένα πρόγραμμα μελετών που εδώ και δύο δεκαετίες συνοδεύει τη συντήρηση, την αποκατάσταση και τις υποδομειακές αναβαθμίσεις ενός από τα πιο γνωστά και πολυστρωματικά ιστορικά μνημεία της Ευρώπης.

Οι εργασίες 

Εκτός από την ανάδειξη στοιχείων κατοίκησης πριν από την κατασκευή του παλατιού στη σημερινή του μορφή, οι εργασίες επέτρεψαν την τεκμηρίωση του τρόπου με τον οποίο ο χώρος μετασχηματίστηκε επί σχεδόν τέσσερις αιώνες. Από τις πρώτες εγκαταστάσεις που συνδέονται με το κυνηγετικό περίπτερο του Λουδοβίκου ΙΓ΄, έως τις παρεμβάσεις του 20ού αιώνα, το υπέδαφος των Βερσαλλιών διατηρεί μια σύνθετη ακολουθία οικοδομικών, υποδομειακών και λειτουργικών ιχνών που αντανακλούν τον μόνιμο χαρακτήρα εργοταξίου του βασιλικού συγκροτήματος.

Οι αυλές της Βασίλισσας και του Δελφίνου καταλαμβάνουν κεντρική θέση στα

νότια διαμερίσματα. Ο τομέας αυτός χτίστηκε εν μέρει πάνω στο γέμισμα της τάφρου που είχε σχεδιάσει ο αρχιτέκτονας Λουί Λε Βω, γύρω από το κυνηγετικό περίπτερο του Λουδοβίκου ΙΓ΄ και αργότερα το πρώτο παλάτι του Λουδοβίκου ΙΔ΄. Η ανασκαφή επικεντρώθηκε στην ανάλυση των επιπέδων πλήρωσης της τάφρου, έως το φυσικό αμμώδες υπόστρωμα, σε βάθος περίπου 3,20 μέτρων. Η εξαιρετική διατήρηση των στρωματογραφιών επέτρεψε την ακριβή ανασύνθεση των φάσεων παρέμβασης. Ανάμεσα στις δομές που αναδείχθηκαν περιλαμβάνονται θεμέλια τοίχων από στοές που έχουν πλέον εξαφανιστεί, συστήματα αποστράγγισης με λιθοδομή, θολωτές σήραγγες για τη συντήρηση υδραυλικών δικτύων και μεγάλοι συλλέκτες όμβριων υδάτων. Ιδιαίτερα αξιοσημείωτες είναι οι παρεμβάσεις του τέλους του 17ου αιώνα, με θολωτές κατασκευές που μαρτυρούν προηγμένη οργάνωση των υπόγειων υποδομών.

Η πυκνότητα των δομών που εντοπίστηκαν στις δύο αυλές, σε συνδυασμό με την αναγνωσιμότητα των στρωματογραφικών ακολουθιών, επιτρέπει πλέον την ανασύνθεση της διαδοχής των φάσεων που διαμόρφωσαν τους χώρους. Η διασταυρωμένη ανάλυση αρχαιολογικών δεδομένων και αρχειακών πηγών θα επιτρέψει την περαιτέρω ακριβή χρονολόγηση. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει ο λεγόμενος «Τοίχος Λε Βω», δηλαδή η εσωτερική επένδυση της τάφρου με πλίνθους και ασβεστολιθικές αλυσίδες του 1760. Στην ίδια πρώιμη φάση κατοίκησης ανήκουν και κεραμικά ευρήματα, όπως θραύσμα κινεζικής πορσελάνης και κομμάτια λευκής και μπλε φαγεντιανής με φυτικά και ζωικά μοτίβα.

Ευρήματα

Οι έρευνες αποκάλυψαν επίσης την ύπαρξη μιας μεγάλης κυκλικής δεξαμενής στο κέντρο της αρχικής Μεγάλης Αυλής μεταξύ 1668 και 1690, πριν αυτή χωριστεί σε δύο χώρους. Η κατασκευή της δεξαμενής, με θολωτή στοά συντήρησης, δείχνει ότι επρόκειτο για περίτεχνο στοιχείο. Μετά τον χωρισμό της αυλής, τα νέα διαμερίσματα ενσωμάτωσαν τα κατάλοιπα της δεξαμενής στη νέα διαμόρφωση.

Στη βόρεια πλευρά του παλατιού, οι ανασκαφές στην ταράτσα αποκάλυψαν αρνητικές δομές κατά μήκος της πρόσοψης, γεμισμένες με γύψο και γλυπτά θραύσματα του 17ου και 18ου αιώνα, όπως χέρι, γνάθο αλόγου και κεφαλή κριαριού. Εικάζεται ότι κατατέθηκαν όταν αφαιρέθηκαν ή ανακατασκευάστηκαν ανάγλυφα πάνω από τα παράθυρα, πιθανόν τον 20ό αιώνα. Εντοπίστηκαν επίσης λάκκοι με κομμάτια από όστρακα και μαργαριτάρια, που συνδέονται με την κατεδάφιση της σπηλιάς της Θέτιδος πριν την ανέγερση της Βόρειας Πτέρυγας το 1685.

Ιδιαίτερη σημασία έχει η ανακάλυψη θεμελιακού τοίχου παράλληλου με τη Βόρεια Πτέρυγα, μήκους άνω των 17 μέτρων, κατασκευασμένου με επαναχρησιμοποίηση λίθων από κιγκλιδώματα. Η ανάλυση δείχνει ότι πιθανόν συνδέεται με φράχτη που χώριζε τους δημόσιους κήπους από τον χώρο των βασιλικών αμαξών.

Συνολικά, οι δύο εκστρατείες του 2025 προστίθενται στις πολυάριθμες έρευνες των τελευταίων δύο δεκαετιών στο συγκρότημα των Βερσαλλιών. Τα αποτελέσματα επιβεβαιώνουν την εξαιρετική στρωματογραφική πολυπλοκότητα του χώρου. Το παλάτι εμφανίζεται ως ένας οργανισμός σε συνεχή μεταμόρφωση, με επεκτάσεις, αναδιατάξεις και προσαρμογές που άφησαν βαθιά ίχνη στο υπέδαφος. Η ταχύτητα των αλλαγών και η πολλαπλότητα των λειτουργιών καθιστούν απαραίτητη μια διεπιστημονική προσέγγιση, που συνδυάζει αρχαιολογικά δεδομένα, αρχειακές πηγές και αρχιτεκτονική ανάλυση, ώστε να αποκατασταθεί με μεγαλύτερη ακρίβεια η υλική ιστορία ενός μνημειακού συγκροτήματος που συνεχίζει να αποκαλύπτει νέες πτυχές της μακράς εξέλιξής του.

πηγη: https://www.finestresullarte.info/