Κριτική για το μυθιστόρημα "Η λίστα του Χόρχε"

Δολοφονίες, ίντριγκες, κρυμμένα μυστικά και τέχνη ...θα μπορούσε να σκεφτεί κανείς ότι ένα ελληνικό μυθιστόρημα θα μπoρούσε να συγκριθεί με τον "Κώδικα Da Vinci";

Κι όμως όταν αντίκρισα το εξώφυλλο του βιβλίου "Η λίστα του Χόρχε" του Γιάννη Γιαννέλη- Θεοδοσιάδη, των εκδόσεων Πατάκη,το ένστικτό μου έλεγε διάβασέ το. Όταν το πήρα στα χέρια μου χαμογέλασα:  δεν είναι τυχαίο φέτος είναι το έτος Θεοτοκόπουλου. Και θα καταλάβετε γιατί :μια ερωτική ιστορία γίνεται η αφορμή για να μιλήσει για το παρασκήνιο παραχάραξης της τέχνης αλλά και την μεγάλη προσωπικότητα του El Greco.

της Μαρίας Αλιμπέρτη

Στάθηκα στο οπισθόφυλλο : μια χαρισματική νέα γυναίκα, επιμελήτρια της Εθνικής Πινακοθήκης,  δεν θα ακολουθήσει τις υποδείξεις των προϊσταμένων της και θα επιχειρήσει να φέρει στην δημοσιότητα το μεγαλύτερο σκάνδαλο πλαστογράφησης των έργων του Θεοτοκόπουλου. Χωρίς να μπορούσε να φανταστεί θα ξεσκεπάσει μια μυστικιστική οργάνωση ιδρυμένης στο Τολέδο από τους μαθητές του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου, η οποία κατάφερε να επιβιώσει επί τετρακόσια χρόνια προμηθεύοντας μουσεία και ιδιωτικές συλλογές με πλαστούς πίνακες του μεγάλου ζωγράφου, έχοντας την υποστήριξη μυημένων διεθνούς κύρους τεχνοκριτικών. Κάποιος Ισπανός πυργοδεσπότης, κάτοχος της περίφημης λίστας του Χόρχε, γιου του κορυφαίου ζωγράφου, απειλεί να ανατρέψει την παγκόσμια εικαστική τάξη με την αποκάλυψη των πλαστών πινάκων του. 

Αθήνα, Λονδίνο, Τολέδο, Μαδρίτη και Βαρκελώνη, ο αναγνώστης ταξιδεύει στο χωροχρόνο σε μια γοητευτική διαδρομή για τους μυημένους στη Τέχνη, καθώς ο συγγραφέας φαίνεται καλός γνώστης της Ιστορίας Τέχνης. Μέσα από ζωντανούς διαλόγους και τις γλαφυρές αφηγήσεις  δημιουργεί ένα μοναδικό σκηνικό για να ξετυλίξει την ιστορία. Παντρεύει επιτυχώς μυστήριο και περιπέτεια ακολουθώντας την σχολή Down Brow. Η σταδιακή αποκάλυψη δυναμώνει το κρεσέντο αγωνίας. Οι καλοσχηματισμένες προσωπικότητες των ηρώων, τα σωστά ελληνικά  και η ροή σαν ποτάμι που κυλάει δημιουργούνε ένα μυθιστόρημα που κάθε βιβλιόφιλος να διαβάσει εν μια νυκτί.

Κριτική για την ταινία "ΤΑ ΔΥΟ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ "

Κυριακή βράδυ και ουρές σχηματίζονται μπροστά από τον θερινό δημοτικό κινηματογράφο Νέας Σμύρνης Φιλίπ. Καιρό είχα να περιμένω σε ουρά θερινού σινεμά και οι προσδοκίες μου για το έργο αυξήθηκαν κατά τα 15 λεπτά αναμονής. Δεν ξέρω τι έφερνε τόσο κόσμο στην αίθουσα, η ταινία ή το γεγονός ότι έχει γυριστεί στην χώρας; Το θρίλερ "Τα Δύο πρόσωπα του Ιανουαρίου" σε σκηνοθεσία του Χοσέιν Αμίνι κατάφερε να φέρει κόσμο αλλά δεν ξέρω κατά πόσο τον κέρδισε.

Αν και ταινία μυστηρίου δεν θα έλεγα ότι καταφέρνει να κρατήσει το βλέμμα του θεατή επί της οθόνης και τα 96 λεπτά διάρκειάς του. Μπορεί το κουβάρι να ξετυλίγεται καθώς ο νεαρός ήρωας  Ράινταλ συνδέεται με τον επίσης Αμερικανό Τσέστερ και την σύζυγό του Κλοντέτ με φόντο τα ελληνικά μνημεία, αλλά η πλοκή είναι εξαιρετικά αργή. Ωστόσο, το πρώτο "φάουλ" παρά την καλή πρόθεση προβολής της χώρας μας, φαίνεται στην πρώτη σκηνή όπου ο ήρωας μεταφέρει σε τουρίστριες στον ιερό βράχο της Ακρόπολης την ιστορία του βασιλιά Αιγαία, λέγοντας ότι έπεσε από εκεί, αλλά ο εν λόγω βασιλιάς έπεσε από τον Ναό του Σουνίου γι'αυτό και το πέλαγος ονομάστηκε Αιγαίο. Κατ' άλλα η σκηνοθετική ματιά του μέχρι τώρα σεναριογράφου του «Drive» Χοσέιν Αμίνι, ήταν χλιαρή προσπαθώντας να αποδώσει το μυθιστόρημα της Πατρίτσια Χάισμιθ (γνωστή για τον Ταλαντούχο Κύριο Ριπλέι).

Ενδιαφέρουσα είναι η απόδοση της ρετρό ατμόσφαιρας της Ελλάδας της δεκαετίας του 60' καθώς οι πρωταγωνιστές Βίγκο Μόρτενσεν, Κίρστεν Ντανστ και Όσκαρ Άιζακ- σε ικανοποιητικές ερμηνείες- περιπλανώνται στα στενά του Μοναστηρακίου, αλλά και στα τοπία άγριας ομορφιάς της Κρήτης, ακόμη και στην Κνωσσό, ενώ οι θεατές θα πάρουν μια μικρή γεύση από Κωνσταντινούπολη . Αξιοσημείωτη είναι και η φωτογραφία καθώς "λικνίζεται" επικίνδυνα προς το σκοτάδι, με περίεργους φωτισμούς.