Θέμις Καρδιόλακα: “Το φαγητό είναι και κοινωνικότητα, φιλία και δημιουργία δεσμών”

Όσο υπάρχουν στον κόσμο μαμάδες, τόσο τα παιδιά θα είναι για εκείνες το επίκεντρο του κόσμου και όλης τους της ύπαρξης. Κύριο μέλημά τους να είναι ευτυχισμένα, να αισθάνονται ότι τα αγαπούν και φυσικά να τρέφονται σωστά. Τι γίνεται όμως όταν τα παιδιά αρνούνται να φάνε οτιδήποτε σε λαχανικό που στο παιδικό τους μυαλουδάκι παραπέμπει αυτόματα σε κάτι με άσχημη και βαρετή γεύση; Υπάρχει τρόπος να τρέφονται σωστά με τροφές που δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από τα νόστιμα και λαχταριστά σνακ που συνήθως είναι επιβαρυντικά για τον οργανισμό; Η συγγραφέας του βιβλίου “Μαμά, δεν τρώω πράσινα!”, Θέμις Καρδιόλακα, μας δίνει έξυπνες και πρωτότυπες απαντήσεις σε όλα αυτά τα ερωτήματα σε μια συζήτηση εφ’όλης της ύλης. 

Συνέντευξη στη Βίκυ Καλοφωτιά

“Μαμά, δεν τρώω πράσινα”, ο τίτλος του βιβλίου σας που βοηθά τις μαμάδες να κάνουν τα παιδιά τους να αγαπήσουν τα λαχανικά μέσα από έξυπνες και απλές συνταγές. Τι χρειάζεται να διαθέτει ένα  πιάτο για να είναι ελκυστικό στα μάτια των παιδιών και συγχρόνως υγιεινό;

Τα παιδιά αγαπούν τα απλά και οικεία πράγματα. Όσο περισσότερες φορές σερβίρουμε ένα πιάτο, τόσο πιο οικείο γίνεται, τόσο περισσότερες πιθανότητες έχει κάποια στιγμή να φαγωθεί από το παιδί. Οι συνταγές που έχω συμπεριλάβει στο βιβλίο, προσομοιάζουν με

πιάτα που έχουν επαφή και έχουν αρέσει στα παιδιά π.χ. κεφτεδάκια, muffins, ομελέτα, κέικ. Όμως, η διαφορά είναι ότι μέσα σε πολλά πιάτα έχω “κρύψει” υγιεινά λαχανικά, ας πούμε κολοκυθάκι, κουνουπίδι ή παντζάρι, ούτως ώστε το παιδί το οποίο έχει πρόβλημα με κάποιο λαχανικό, να αρχίσει να έρχεται σιγά σιγά σε επαφή με την εν λόγω γεύση χωρίς να το καταλαβαίνει. Το θέμα είναι μια από τις άλλες γεύσεις που περιέχει το πιάτο να καλύπτει ή να υπερτερεί αυτής του λαχανικού.

Με ποιον τρόπο μπορεί να ετοιμάσει μια εργαζόμενη μητέρα εύκολα και γρήγορα, θρεπτικά γεύματα για τα παιδιά της, όταν αναγκάζεται να λείπει αρκετές ώρες από το σπίτι εξαιτίας του φόρτου εργασίας της;

Έχετε δίκιο ότι το έργο έχει γίνει αρκετά πιο δύσκολο από ό,τι ήταν παλιά. Προσωπικά πιστεύω στον προγραμματισμό. Κάνουμε ένα πρόγραμμα για την εβδομάδα (τα περισσότερα φρούτα και λαχανικά αντέχουν τόσο), και αν μπορούμε, εμπλέκουμε και τα παιδιά στη διαδικασία των αγορών. Ένα παιδί που μας έχει συνοδεύσει π.χ. στη λαϊκή αγορά, έχει μυρίσει, δει και διαλέξει μαζί μας λαχανικά, έχει περισσότερες πιθανότητες να επιθυμήσει να τα δοκιμάσει. Επίσης, ένα φαγητό δεν χρειάζεται να είναι κουραστικό ή χρονοβόρο για να είναι νόστιμο. Μια ομελέτα ή ένα σάντουιτς με φαντασία μπορεί να είναι πιο νόστιμα από κάτι για το οποίο κοπιάσαμε αλλά δεν μας “βγήκε” λόγω κούρασης ή έντασης. Και εδώ θα ήθελα να σας πω ότι όλες οι συνταγές του βιβλίου (με εξαίρεση 1-2) είναι συνταγές εύκολες και γρήγορες για όλες τις μαμάδες που δεν έχουν άπλετο χρόνο να περνάνε στην κουζίνα τους.

“Ποια μπορεί να είναι μεγαλύτερη ευχαρίστηση από το να βλέπεις τους αγαπημένους σου γύρω από ένα τραπέζι να τρώνε, να γελάνε και να σου λένε πόσο χρυσοχέρα είσαι”, αναφέρετε στο βιογραφικό που συνοδεύει το βιβλίο σας. Αλήθεια, πόσο συχνά βλέπουμε σήμερα την οικογένεια να μαζεύεται γύρω από το τραπέζι για να φάνε όλοι μαζί, όπως τον παλιό, καλό καιρό;

Δυστυχώς, λιγότερο συχνά. Αυτή είναι μια προσπάθεια πιστεύω, που πρέπει να κάνουμε έστω για το βραδινό φαγητό (ίσως τρώγοντας οι γονείς νωρίτερα), αλλά και κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου. Επίσης, όταν δεν γίνεται αυτό (να καθόμαστε όλοι μαζί), πιστεύω ότι το να κάνουμε παρέα στα παιδιά όσο τρώνε είναι εξίσου σημαντικό. Το φαγητό είναι και κοινωνικότητα, είναι και φιλία, είναι και δημιουργία δεσμών.

Τι σημαίνει για εσάς η μαγειρική και πώς αποφασίσατε να μετατρέψετε το μεράκι σας σε επάγγελμα;

Δεν θεωρώ τον εαυτό μου επαγγελματία του φαγητού. Σίγουρα είναι ένα θέμα που με ενδιαφέρει, σίγουρα μαγειρεύω όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, σίγουρα έχω βάλει φωτιά ως παιδί σε 1-2 τηγάνια λάδι. Αλλά ακόμα, ασχολούμαι γιατί το αγαπάω, είναι χαρά, είναι

δημιουργία και όπως είπα και πρωτύτερα, είναι δημιουργία σχέσεων με τα παιδιά μου αλλά και με τους άλλους ανθρώπους. Αυτές τις σχέσεις προσπαθώ να ενθαρρύνω και με τη νέα μου ιστοσελίδα, www.mamaknows.gr

Μεταξύ των πτυχίων σας στα Οικονομικά, την Επικοινωνία και τη Διοίκηση Επιχειρήσεων, μαθαίνουμε ότι έχετε και αυτό του χασάπη και μάλιστα είναι αυτό που απολαύσατε περισσότερο από όλα. Μιλήστε μας λίγο γι’αυτό.

Το πτυχίο του χασάπη ήταν πραγματικά κάτι που απόλαυσα πάρα πολύ. Ήμουνα έγκυος στον Νικόλα και έχοντας κάτι καινούργιο επαγγελματικά στο μυαλό μου, πήγα στη σχολή. Αρχικά να σας πω ότι η εν λόγω σχολή είχε δύο χρόνια αναμονή! Τελικά με πήραν. Με καθημερινά πεντάωρα μαθήματα και υποχρεωτικές παρουσίες (θυμάμαι ότι κάποιος έμεινε απο απουσίες), κάναμε πρώτα ένα μήνα τα θεωρητικά και μετά ένα μήνα τα μαθήματα κοπής. Να μη σας συζητήσω για την ώρα που έπρεπε να κόψω το κρέας.. Θα σας πω μόνο ότι ούτε καν έφτανα τον πάγκο! Τα πράγματα όμως τα οποία έμαθα, ήταν φοβερά και πολύ χρήσιμα. Έκανα και αρκετούς φίλους χασάπηδες και πλέον αν χρειαστώ κάτι το ιδιαίτερο, έχω τα “μέσα”!

Σαν παιδί, “τρώγατε πράσινα” ή δεν αντιστεκόσασταν στον πειρασμό της τηγανιτής πατάτας, του χάμπουργκερ και του παγωτού;

Σαν παιδί τα έτρωγα όλα! Αυτό φαίνεται άλλωστε! Οι γονείς μου δεν είχαν κανένα πρόβλημα στο να με ταΐσουν το ο,τιδήποτε. Με μία προτίμηση πάντα προς τις αλμυρές γεύσεις, τα μόνα φαγητά που δεν έτρωγα, ήταν οι αγκινάρες και τα ρεβύθια. Εύκολο παιδί. Δεν μπορείτε να πείτε…

Ποιο είναι το πιο συχνό λάθος που κάνουν οι μαμάδες στο μαγείρεμα φαγητών για τα παιδιά τους;

Στο μαγείρεμα δεν νομίζω ότι κάνουν λάθος. Κάνουν λάθος στο πώς αντιμετωπίζουν την άρνηση του παιδιού να φάει ένα φαγητό το οποίο δεν θέλει. Και τι εννοώ με αυτό. Οι περισσότερες μαμάδες, όταν το παιδί αρνηθεί να φάει κάτι, δεν προσπαθούν να του το ξαναδώσουν. Και αν προσπαθήσουν, αυτό θα είναι αλλή μία ή -το πολύ- δύο φορές. Έρευνες έχουν δείξει ότι χρειάζονται μέχρι και δέκα φορές να δώσουμε κάτι στο παιδί για να πούμε τελικά ότι δεν του αρέσει. Και όχι μόνο να του το δώσουμε δέκα φορές, αλλά (εγώ προσθέτω) να του το δώσουμε και μαγειρεμένο διαφορετικά. Αυτό είναι άλλο ένα λάθος. Αν δούμε π.χ. ότι το παιδί δεν τρώει τα ρεβύθια, την επόμενη θα του το ξαναδώσουμε μαγειρεμένο κατά τον ίδιο τρόπο. Πρέπει να το προσπαθήσουμε και αλλιώς. Μπορούμε π.χ. να του τα κάνουμε σαλάτα, να του τα αναμείξουμε με μακαρόνια, να του τα φτιάξουμε ρεβυθοκεφτέδες κτλ.

Πώς μπορεί μια μαμά να πείσει το παιδί της για τη θρεπτική αξία των λαχανικών εντάσσοντάς τα στην καθημερινή του διατροφή, όταν σχεδόν σε κάθε γωνιά μιας πόλης υπάρχουν αλυσίδες εστιατορίων γρήγορης εξυπηρέτησης γνωστά και ως “φαστ φουντ”;

Νομίζω ότι τα παιδιά από μικρά, ακούνε και μαθαίνουν από τους γονείς. Καλό θα ήταν να μην “δαιμονοποιούμε” κάποιες τροφές ή κάποιες συνήθειες. Τα παιδιά είναι παιδιά και πρέπει να τρώνε και λιχουδιές που και που. Απλώς όταν τους διδάσκουμε τη σωστή διατροφή (γιατί αυτό δεν σου κάνει καλό, τι είναι τα χημικά, τι είναι τα συντηρητικά κτλ.), καταλαβαίνουν γιατί δεν πρέπει να αναζητούν και να τρώνε πράγματα που τα βλάπτουν. Και αυτή είναι μια γνώση και μια πεποίθηση που “κρατάνε” μαζί τους και στην εφηβεία, όταν πια δεν είμαστε δίπλα τους κάθε στιγμή για να τους επιτρέπουμε ή όχι να φάνε κάτι.

Ποια συνταγή θα προτείνατε για ένα θρεπτικό παιδικό γεύμα αποκλειστικά για τους αναγνώστες μας;

Ένα πολύ εύκολο, γευστικό και αγαπημένο στα παιδιά φαγητό είναι τα burger (ελλ.βλ.χάμπουργκερ). Στην ιστοσελίδα μου μπορείτε να βρείτε μία πολύ υγιεινή παραλλαγή τους (http://mamaknows.gr/portfolio-view/different-burgers/), την οποία είμαι σίγουρη ότι θα αγαπήσουν τα παιδιά των αναγνωστών σας. 

 

Έχετε ήδη στα σκαριά και το επόμενο βιβλίο σας, το οποίο αφορά πάλι την παιδική διατροφή. Τι ακριβώς περιλαμβάνει; Αποτελεί ίσως μια συνέχεια του “Μαμά, δεν τρώω πράσινα”;

Το επόμενο βιβλίο μου αφορά και πάλι στην παιδική διατροφή και ελπίζω ότι θα βοηθήσει τις μαμάδες (ή τους μπαμπάδες) που μαγειρεύουν για τα βλαστάρια τους, να το κάνουν με ακόμα καλύτερο τρόπο. Επειδή όμως, έχει ένα θέμα μοναδικό και πρωτότυπο, θα ήθελα να το φυλάξω για έκπληξη μέχρι τον Νοέμβριο που θα κυκλοφορήσει! 

Προφίλ 

Η Θέμις Καρδιόλακα είναι απόφοιτος του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών.
Έχει κάνει μεταπτυχιακές σπουδές στην Επικοινωνία στο New York University στις ΗΠΑ και ΜΒΑ στο ALBA Graduate Business School στην Ελλάδα.
Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια μαγειρικής και, ως μητέρα, έχει μελετήσει και ασχοληθεί πολύ-ξοδεύοντας ατελείωτες ώρες στην κουζίνα-με τη σωστή διατροφή των παιδιών της, θεμέλιο λίθο της ανάπτυξής τους.
Αποφάσισε λοιπόν να μοιραστεί “μυστικά” και πληροφορίες που συνέλεξε όλα αυτά τα χρόνια, με στόχο να βοηθήσει και άλλες μαμάδες, με τρόπο εύκολο και ανώδυνο, ώστε να προάγουν υγιεινές διατροφικές συνήθειες στην καθημερινότητα των παιδιών τους.

*Το βιβλίο της Θέμιδος Καρδιόλακα: Μαμά, δεν τρώω “πράσινα”!, κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μίνωας.