Αρχαιοελληνική μουσική 2400 χρόνια μετά στην Ακαδημία Πλάτωνος

Μια σκιά  κινείται ανάμεσα σε λεύκες , πλατάνια και φτελιές...ο νέος κρατά ένα δόρυ κι ασπίδα, μόλις έδωσε τον όρκο του πολίτη πάνω στην Ακρόπολη και τώρα έφθασε η ώρα να λάβει ανώτατη μόρφωση. Οι ήχοι της μουσικής τώρα τον προσανατολίζουν μέσα στον χώρο της "Ακαδήμιας"... 2.400 χρόνια μετά, ήχοι αρχαioελληνικής μουσικής ακούστηκαν ξανά μέσα στο πάρκο Ακαδημίας, γεννώντας μου συναισθήματα ανάλογα με εκείνου του νεαρού πολίτη που ερχόταν έχοντας συμπληρώσει το 18ο έτος της ζωής τους για να μορφωθεί στο πρώτο πανεπιστήμιο του κόσμου, την Ακαδημία του Πλάτωνα. 

της Μαρίας Αλιμπέρτη

Οι μελωδίες από το φλάουτο  με ράμφος,  το μπεντίρ και την κιθάρα από το συγκρότημα "Συνδαιτυμόνες" που ερμήνευσε  τον επιτάφιο του Σικίλου (που βρέθηκε σε επιγραφή στο Αϊδίνι), τον ύμνο των Μουσών αλλά και δικές τους συνθέσεις όπως το "Θάλαττα" , με μάγεψαν και ένιωσα σε απόλυτη αρμονία με το γύρω φυσικό περιβάλλον. 
Το κλίμα είχε φορτίσει συγκινησιακά ο κ.Μιχάλης Βασίλας αφηγούμενος την ιστορία αυτού του μοναδικού αρχαιολογικού χώρου σε μια ενημερωτική  εκδήλωση που διοργάνωσε η επιτροπή κατοίκων Ακαδημίας Πλάτωνος. Σχεδόν με ευλάβεια παρακολουθούσα μαζί με πλήθος κόσμου γύρω από την παλαίστρα την αφήγηση του κ. Μιχάλη. 

 Η περιοχή απέκτησε ιδιαίτερη σημασία από την εποχή του Πεισίστρατου (6ος αιώνας π.χ.), ο οποίος δημιούργησε εκεί το Γυμνάσιο όμως είχαν δυνατότητα εκπαίδευσης μόνο οι εύποροι Αθηναίοι. Χάρη στον Κίμωνα πραγματοποιήθηκε ένα κοινωνικό άνοιγμα και ο χώρος έγινε προσιτός σε όλους. Σταδιακά ο χώρος από εκπαιδευτήριο καλών στρατιωτών μεταμορφώθηκε σε πνευματική "κονίστρα" όπου οι εκπαιδευόμενοι εντρυφούσαν και στην Φιλοσοφία και τις επιστήμες. Αξίζει να σημειωθεί ότι η ιερότητα του χώρου καταδεικνύεται από το γεγονός ότι στην  "Ακαδήμια" είχαν φυτευτεί 12 ιερές ελιές , το λάδι των οποίων προσφερόταν στους νικητές των Παναθηναίων.
Ενδεικτική της αίγλης που γνώρισε η περιοχή αποτελεί η αναφορά του Αριστοφάνη στις Νεφέλες περί νέων που κατέβαιναν στην "Ακαδήμια" μέσω του δημόσιου σήματος για να συζητήσουν περί φιλοσοφίας, πολιτικής κ.α.  Λόγω της πνευματικής ζύμωσης που λάμβανε χώρα στην περιοχή πολλοί σοφιστές αγόραζαν κήπους γύρω από το σημερινό πάρκο και μέσα σε αυτούς έφτιαχναν τις  φιλοσοφικές σχολές τους. Τοιουτοτρόπως και ο Πλάτωνας δημιούργησε το πρώτο πανεπιστήμιο εκεί, καθώς έθεσε τα πρώτα θεμέλια  της ανθρώπινης σκέψης, ανοίγοντας νέους δρόμους μέσω της αισθητικής και ηθικής φιλοσοφίας και λειτουργώντας την σχολή ως κέντρο έρευνας και προβληματισμού, μελετώντας ακόμη γεωμετρία, αστρονομετρία κ.α. Στην ίδια σχολή δίδαξε για 20 χρόνια ο Αριστοτέλης, ο Πεύσιππος  (μαθηματικός),  ο Εύδοξος ο Κνίδιος(μαθηματικός) κ.α. Από όλο τον ελληνιστικό κόσμο, όπως μας διαβεβαίωσε ο κ.Βασίλας, έρχονταν για να εκπαιδευτούν στην  Ακαδημία. 

Το πρώτο πλήγμα που δέχθηκε η περιοχή ήταν όταν ο Σίλας έκοψε τα δέντρα για να φτιάξει πολιορκητικές μηχανές προκειμένου να κατακτήσει τα τείχη του Περικλή, ενώ η Ακαδημία έκλεισε με το διάταγμα του Ιουστινιανού το 529 μ.Χ. 
Ο Παυσανίας, ο οποίος πολύ νωρίτερα είχε επισκεφθεί την Αθήνα περιέγραψε την πόλη, το δημόσιο σήμα, τον ιερό δρόμο  που έφθανε κοντά στο σημερινό πάρκο , ενώ βρέθηκε και στον Ίππιο Κολωνό όπου επισκέφθηκε το σπίτι του Πλάτωνα, την στοά και το τέμενος των Μουσών που προστάτευε και την Ακαδημία του. 
Με όλες αυτές τις σκέψεις και μια γλυκιά αίσθηση απόλυτης ηρεμίας ένιωσα να επιστρέφω από το ταξίδι στον χρόνο σε μια πεζή πραγματικότητα όπου θέλει να αγνοεί τις πιο όμορφες και ιστορικά σημαίνουσες γωνιές της Αθήνας.