Ελένη Αϋφαντή: «Ολόκληροι θα πάμε, όπου πάμε και να θυμόμαστε: η καρδιά μας πάντα “το λέει”»

Τη γνώρισα πριν από λίγο καιρό, σε ένα σεμινάριο που απάλυνε πληγές που αιμορραγούσαν μέσα μου σε κάθε μου βήμα, κάθε φορά που πραγματοποιούσα νοερά ένα ταξίδι στο χρόνο ψάχνοντας να βρω απαντήσεις για τη συμπεριφορά μου σήμερα. Καθισμένη στο θρανίο στην τελευταία σειρά της αίθουσας, εκεί όπου αναζητούσα καταφύγιο από τα μαθητικά μου χρόνια, σημείωνα και σημείωνα και σημείωνα μία προς μία τις λέξεις που έβγαιναν από μέσα της, με αποδέκτη όποιον είχε την καρδιά σε ετοιμότητα να τις δεχτεί, να κατανοήσει, να συγχωρέσει και επιτέλους να προχωρήσει. 

Η Ελένη Αϋφαντή, Σύμβουλος Προσωπικής Ανάπτυξης ή αλλιώς με απλά λόγια, ένας άνθρωπος που βοηθά έναν άλλον άνθρωπο να εντοπίσει την άκρη του νήματος –από εκεί που ξεκίνησαν όλα– και δείχνοντάς του πώς να χρησιμοποιεί το “φαναράκι” που φωτίζει κάθε γωνιά της ψυχής, να τον πάρει από το χέρι και να βγουν μαζί στο προσωπικό του ξέφωτο. Εκεί, όπου θα μπορέσει να είναι ο εαυτός του. Εκεί, όπου κάθε του όνειρο θα βρει πρόσφορο έδαφος να αναπτυχθεί, να ανθίσει και να εξελιχθεί στο πιο όμορφο, ολοζώντανο και κατακόκκινο τριαντάφυλλο που θα ευωδιάσει κάθε εκατοστό της ύπαρξής του. Φτάνει μόνο να μην ξεχάσει να μαζέψει ένα ένα τα κομμάτια που σχηματίζουν τον υπέροχο, ξεχωριστό και μοναδικό εαυτό του. Όλα μαζί. Όλα ένα. Γιατί, όπως και η ίδια λέει: «ολόκληροι θα πάμε, όπου πάμε και να θυμόμαστε: η καρδιά μας πάντα “το λέει”…».

Συνέντευξη στη Βίκυ Καλοφωτιά

Μια κατασκευή από πολλά τουβλάκια είναι η ζωή για αρκετούς ανθρώπους. Κάθε τουβλάκι και μια πεποίθηση, που φράζει το δρόμο στα όνειρα. Τι χρειάζεται για να αρχίσουμε να αφαιρούμε ένα ένα τα τουβλάκια και να ζήσουμε τη ζωή που ονειρευόμαστε;

Πρώτα απ’ όλα χρειάζεται να είμαστε σαφείς ως προς τα όνειρά μας. Είναι δικά μας; Ή μήπως μάθαμε να κάνουμε “αυτά τα όνειρα”, επειδή η κοινωνία, ο περίγυρος θεωρούν ότι “αυτά είναι τα όνειρα”, που πρέπει να έχουμε. Στερεότυπα ευτυχίας, δηλαδή. Αν ονειρευόμαστε μέσα από προκάτ όνειρα, τότε μπορούμε να θεωρούμε και τον τοίχο με τα τουβλάκια δεδομένο. Και πώς θα ξεχωρίσω το αυθεντικό από το προκάτ; Το αυθεντικό έχει ενθουσιασμό, φαντασία, πάθος, δημιουργικότητα, επιμονή, υπομονή. Μπροστά σε αυτά, τα τουβλάκια εξαφανίζονται. Προσοχή όμως, θα εμφανιστούν πάλι, όταν θα πάψουμε να ονειρευόμαστε με πάθος. ΕΜΕΙΣ ονειρευόμαστε!

Ο φόβος είναι σαν το δράκο του παραμυθιού. Μόλις τον κοιτάξεις κατάματα, αποδυναμώνεται και μετά διαλύεται σαν σκόνη στον άνεμο. Γιατί, λοιπόν δυσκολευόμαστε ακόμη και σε μεγαλύτερη ηλικία να αντιμετωπίσουμε αυτόν τον τεχνητό δράκο και τα πύρινα βέλη που εκτοξεύει εναντίον μας;

Ακριβώς επειδή είναι τεχνητός, υπάρχει στη φαντασία μας, εμείς τον φτιάξαμε, εμείς τον συντηρούμε. Ο Αϊνστάιν είπε ότι για να λύσουμε ένα πρόβλημα, χρησιμοποιούμε μια άλλη συνειδητότητα από αυτή που το δημιούργησε. Για να τον κοιτάξουμε λοιπόν κατάματα, χρειάζεται να αυξήσουμε τη στάθμη της πίστης στον εαυτό μας, να τολμήσουμε, να αλλάξουμε ώστε να ξεφύγουμε από τις καταστροφικές συνήθειες που τον θρέφουν. ΕΜΕΙΣ αλλάζουμε!

Ένα χρυσό νήμα η επικοινωνία μεταξύ άνδρα και γυναίκας, το οποίο όμως πολλές φορές κόβεται. Ποια “υλικά” χρειάζονται για να υφάνουμε νήματα ισχυρά, ικανά να κρατήσουν δυο ανθρώπους μαζί, για μια ζωή;

Όλα τα νήματα, αν τα κοιτάξουμε προσεκτικά, αποτελούνται από πολλά μικρά νηματάκια ενωμένα μεταξύ τους. Όσο περισσότερα μικρά νήματα χρησιμοποιούμε και εξελίσσουμε,  τόσο πιο ανθεκτικό θα είναι το νήμα της επικοινωνίας μας. Όσο περισσότερο εξασκούμαστε στο να “ακούμε”, δηλαδή να εστιάζουμε όλες τις μονάδες προσοχής μας στον συνομιλητή μας, όσο περισσότερο ρωτάμε τον εαυτό μας πρώτα, πριν απαντήσουμε, τι επιλέγει: να έχει δίκιο ή να είναι ευτυχισμένος, τότε, το νήμα της αποτελεσματικής επικοινωνίας δυναμώνει. 

Αν ο σκοπός της επικοινωνίας είναι να βρω το δίκιο μου, θα το βρω. Δεν ξέρω όμως, αν η καρδιά μου θα είναι χαρούμενη και ανάλαφρη. Δεν ξέρω αν σου επισημαίνω διαρκώς τα λάθη σου, αν ζω για να σου υποδεικνύω πώς θα έπρεπε να είχες συμπεριφερθεί, αν ασχολούμαι συνεχώς με το να σου μάθω πώς πρέπει να γίνονται τα πράγματα, ίσως καταφέρω, ίσως, να σε κάνω να νιώσεις ηλίθιος, ή χειρότερα, να σε διώξω από το πλάι μου, ή ακόμα χειρότερα να σε κάνω να μείνεις για να με μισήσεις. ΕΜΕΙΣ επιλέγουμε!!!!!

Με ποιους τρόπους μπορεί ένας γονέας να δώσει στο παιδί του φτερά να πετάξει, αλλά να έχει στη συνέχεια και τη δύναμη να το αφήσει να τα χρησιμοποιήσει, όταν από σπουργίτι γίνει αετός;

Ο γονιός που μπορεί να δώσει στο παιδί του φτερά, ξέρει να το μάθει να τα χρησιμοποιεί, όπως ξέρει και πότε είναι έτοιμο να πετάξει μόνο του. Ο τρόπος είναι ένας: αγάπη-αγάπη και όχι αγάπη-ανάγκη. Όταν σε αγαπώ, αλλά σε έχω και ανάγκη για να βλέπω σε εσένα το μέλλον, να σε δω να κάνεις πράγματα που δεν έκανα, να κάνεις πράγματα που θα με κάνουν να νιώσω περηφάνια, να ζεις για να ζω κι εγώ μέσα από εσένα, τότε, είναι δύσκολο να σε αφήσω να πετάξεις. Και έχω πολλά επιχειρήματα γι’αυτό: για το καλό σου, για να μην δυσκολευτείς, για να σε προστατεύω, για να μην κάνεις τα λάθη που έκανα κι εγώ, για να μην πληγωθείς, για να μην πονέσεις, γιατί εγώ ξέρω τη ζωή καλύτερα, έχω πείρα...

Ας αφήσουμε τα παιδιά μας, να κάνουν τα λάθη τους, να πέσουν, να σηκωθούν, να φύγουν στο άγνωστο, χωρίς να σκεφτόμαστε τους φόβους μας. Οι φόβοι μας αφορούν εμάς και τη δική μας ζωή. ΕΜΕΙΣ αγαπάμε!

 

Ποια στοιχεία είναι απαραίτητο να αφήσουμε έξω από τη “βαλίτσα” που κουβαλάμε από την οικογένειά μας, προκειμένου να ανακαλύψουμε ποιοι πραγματικά είμαστε και να φτάσει ο καθένας μας, στο προσωπικό του ξέφωτο;

Στην ουσία χρειάζεται να αφήσουμε ολόκληρη τη βαλίτσα, σταδιακά, με επίγνωση, με αγάπη, με ευγνωμοσύνη για την οικογένειά μας, αυτό μπορούσε, αυτό έκανε. Τώρα είναι η σειρά μας να οδηγήσουμε τη ζωή μας όπου θέλουμε, κοιτώντας πάντα μπροστά. Αν χρειαστεί, μπορούμε να ρίχνουμε και ματιές στον καθρέφτη, έτσι, για ανατροφοδότηση πληροφοριών. Οι σαθρές δικαιολογίες του τύπου φταίει η τύχη μου, οι γονείς μου, η κοινωνία, κλπ., δεν μας ταιριάζουν πια. ΕΜΕΙΣ οδηγούμε και πάμε μπροστά!

Πώς δύναται το “πινέλο” της οικογένειας να αφήσει σκουρόχρωμες κηλίδες στον καμβά της ζωής ενός ανθρώπου, οι οποίες να τον εμποδίζουν αργότερα να βρει το κατάλληλο κλειδί, που ξεκλειδώνει τον κόσμο της συντροφικότητας;

Ναι, έτσι γίνεται, αυτό όμως είναι και το πρόκριμα στη ζωή μας. Είναι ο βαθμός δυσκολίας που θα μας δώσει ώθηση να κάνουμε την προσωπική μας υπέρβαση, να πάρουμε την ευθύνη της αλλαγής μας και της διαμόρφωσης του ενήλικα εαυτού μας, της προσωπικότητάς μας. Η ανάληψη ευθύνης εαυτού, αυτό είναι το κλειδί που ξεκλειδώνει όλους τους τομείς της ζωής. ΕΜΕΙΣ ολοκληρωνόμαστε!

Μέσα από την επαγγελματική σας εμπειρία, σε τι ποσοστό διαπιστώνετε ότι αντιμετωπίζουμε σήμερα δυσκολία, στο να πάρουμε τον έλεγχο της ζωής στα χέρια μας; Από πού χρειάζεται να ξεκινήσει κανείς, για να της δείξει ότι “το λέει η καρδιά του”;

Η ζωή μας αποτελείται από διάφορους τομείς, άρα, αν μιλάμε για έλεγχο σε όλους, ίσως να λέμε για ένα σκοπό ζωής. Το θέμα είναι να κάνουμε το πρώτο βήμα και να συνεχίσουμε το βηματισμό μας, σε καθημερινή βάση χωρίς δικαιολογίες, αδιαπραγμάτευτα. Μπορούμε να επιλέξουμε για ξεκίνημα, τον τομέα που αισθανόμαστε ότι “δεν πάει καλά” αυτή την εποχή, να συνεχίσουμε όμως και με τους υπόλοιπους. Δεν γίνεται να εξελίξουμε ένα κομμάτι του εαυτού μας και τα άλλα να μείνουν πίσω. Ολόκληροι θα πάμε, όπου πάμε και να θυμόμαστε: η καρδιά μας πάντα “το λέει”… το μυαλό δεν ακούει.  Εκεί βρίσκεται ο περιορισμός που μας συρρικνώνει και μας απομονώνει από την ουσία της ζωής που είναι η πληρότητα, η ευτυχία. ΕΜΕΙΣ διευρυνόμαστε!

Λένε ότι “αν δεν κοιτάς εκεί που θες να πας, θα πας εκεί που κοιτάς”. Μέσα από ποιες τεχνικές είναι εφικτό για έναν σύμβουλο προσωπικής ανάπτυξης, να βοηθήσει κάποιον να ανακαλύψει για ποιον προορισμό χτυπάει περισσότερο η καρδιά του και το πώς θα αξιοποιήσει στο έπακρο την εσωτερική του πυξίδα για να φτάσει σε αυτόν;

Για να το πω και αλλιώς “όπου εστιάζει ο νους, αυτό μεγεθύνεται”. Οι τεχνικές που χρησιμοποιεί ένας “life coach” (Σύμβουλος Προσωπικής Ανάπτυξης) είναι ανάλογες με τον “coachee” του (αυτόν, τον οποίο εκπαιδεύει στο πώς θα διαχειρίζεται τη ζωή του αποτελεσματικά), την παρούσα κατάστασή του και το τι εκείνος ορίζει ότι θέλει να πετύχει.  Όπως συμβαίνει και με τους προπονητές των αθλητών, έτσι και εμείς, φτιάχνουμε το κατάλληλο πρόγραμμα για τον καθένα, σύμφωνα με τις ανάγκες του και τους στόχους που θέλει να πετύχει. Από την αυτο-δέσμευσή του στο στόχο και την αυτο-πειθαρχία στο πρόγραμμά του, εξαρτάται και το αποτέλεσμα που θα έχει σε πρώτο επίπεδο.  Κατόπιν, ο εσωτερικός του ανιχνευτής, ελεύθερος από περιορισμούς, θα “πιάσει δουλειά” για να τον οδηγήσει σε ό,τι λαχταρά η καρδιά του. ΕΜΕΙΣ τώρα μπορούμε και τα καταφέρνουμε! 

“NLP” ή αλλιώς Νευρογλωσσικός Προγραμματισμός, με την επιλογή –μεταξύ άλλων– και λέξεων που έλκουν τον ήλιο σε όλους τους τομείς της ζωής μας. Πώς συμβαίνει αυτό και ποια είναι η διαδρομή που ακολουθεί η σκέψη, στο πλαίσιο αυτής της διαδικασίας;

Ο ΝLP είναι μια μέθοδος επαναπρογραμματισμού του νου, που δίνει τη δυνατότητα αναπλαισίωσης και αλλαγής των περιοριστικών πεποιθήσεων, ενώ ταυτόχρονα αναδεικνύει και ενισχύει το δυναμικό μας ώστε να επικοινωνούμε αποτελεσματικά με τον εαυτό μας και τους άλλους, έχοντας τα μέγιστα αποτελέσματα εύκολα και γρήγορα. Η εκφορά του λόγου και η σκέψη έχουν τεράστια δύναμη. Στην ουσία, με την ενέργειά τους δημιουργούμε τη ζωή μας.  Από το πώς τα χρησιμοποιούμε, εξαρτώνται και τα αποτελέσματά μας. Για παράδειγμα, αν πω: θέλω να πάω, αλλά δεν έχω χρήματα, δεν είναι το ίδιο με το να πω: δεν έχω χρήματα, αλλά θα πάω.  

Που διοχετεύω την ενέργειά μου; Σε ό,τι λέω μετά το “αλλά”. Επομένως, αυτό έχει και τις μεγαλύτερες πιθανότητες να συμβεί, διότι έχω δώσει μια σαφή εντολή στον εγκέφαλό μου, ο οποίος θα κινηθεί για να την πραγματοποιήσει, χρησιμοποιώντας τη δημιουργική φαντασία και τα ταλέντα μου. ΕΜΕΙΣ δημιουργούμε! 

Μπορεί κανείς να ασκηθεί στο να ελέγχει ως ένα σημείο το νου του. Τι γίνεται όμως όταν παρεμβαίνει η καρδιά παρασέρνοντας το “καράβι” του νου, στον ωκεανό των συναισθημάτων;

Αυτή είναι η μαγεία της αυτογνωσίας, ο νους και η καρδιά ενώνονται, επικοινωνούν, συνεργάζονται, ο ένας συμπληρώνει τον άλλον, συναγωνίζονται, κατανοούνται. Αυτή δεν είναι η τέλεια σχέση που όλοι ψάχνουμε; Αυτή είναι η ΑΓΑΠΗ. Τότε, το καράβι πιάνει ωκεανούς, φόβο δεν γνωρίζει, πάει με όλους τους καιρούς. ΕΜΕΙΣ ενωμένοι!

Ποιο είναι το κοινό νήμα που ενώνει όλα τα σεμινάρια που διοργανώνετε; Ποια είναι τα επαγγελματικά σας σχέδια για το επόμενο διάστημα;

Η ενδυνάμωση του ανοσοποιητικού συστήματος της ψυχής και του νου. Αυτό!!! Όσο για τα προσεχή σχέδιά μου, είναι να διοργανώσω σεμινάρια και εκτός Αθηνών. 

  

*Ενόψει της νέας χρονιάς 2016, διοργανώνεται ένα βιωματικό εργαστήριο με εισηγήτρια την Ελένη Αϋφαντή, το Σάββατο, 9 Ιανουαρίου, 12.00 έως 17.30, στο Aegean College (Πανεπιστημίου 17, Αθήνα, τηλ: 210 3211228). 

Σκοπός του εργαστηρίου αποτελεί το να μάθουν οι συμμετέχοντες πώς να σχεδιάσουν τη δική τους νέα χρονιά, όπως ονειρεύονται και όπως τους αξίζει, χρησιμοποιώντας τεχνικές, σαν αυτές του Πίνακα Οραματισμού, (Vision Board), του Αδαμάντινου Χρόνου, της Οπτικής Αναπαράστασης και άλλες.

Αμοιβή: 30 ευρώ

Κρατήσεις θέσης: Βάσω Σωτηρίου (τηλ. 6936 15 98 35)

Υλικά που θα πρέπει να έχουν μαζί τους οι συμμετέχοντες: ένα χαρτόνι 1x1, κόλα, ψαλίδι και πολλά περιοδικά. 

Ποια είναι η Ελένη Αϋφαντή:

Η Ελένη Αϋφαντή είναι σύμβουλος Προσωπικής Ανάπτυξης (Life Coach), εκπαιδευμένη στη Συστημική Ψυχιατρική και τη Διαχείριση Αρνητικών Καταστάσεων στο πλαίσιο του εκπαιδευτικού προγράμματος που παρέχεται στην Ιατρική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Είναι ειδικευμένη στο Νευρογλωσσικό Προγραμματισμό (NLP), ως εκπαιδεύτρια (NLP CoachingTrainer).

Πτυχιούχος Διοίκησης Επιχειρήσεων από το Université de La Rochelle της Γαλλίας, η Ελένη εργάστηκε για 28 πολύ δημιουργικά χρόνια στον κόσμο της βιομηχανίας ως στέλεχος Παραγωγής, Αγορών, καθώς και στη Διοίκηση Ανθρώπινου Δυναμικού.

Έχοντας ολοκληρώσει αυτό τον κύκλο της επαγγελματικής της ζωής, αποφάσισε, το 2010, να αποδεχθεί τη φυσική της κλίση να υποστηρίζει και να καθοδηγεί ανθρώπους στην πραγματοποίηση των επιθυμιών που έχουν για τη ζωή τους. Έτσι, μελέτησε συστηματικά και αφοσιώθηκε με πάθος σε μια δουλειά για την οποία, στην πραγματικότητα, εκπαιδευόταν ήδη επί σειρά ετών, από μεγάλο προσωπικό ενδιαφέρον. Από το 2011 πραγματοποιεί βιωματικά σεμινάρια και ομαδικές ή ατομικές συνεδρίες συμβουλευτικής με μια ευρεία θεματολογία, όπως αυτογνωσία, σχέσεις, πραγματοποίηση στόχων, διαχείριση αρνητικών καταστάσεων, και άλλα.