Ένα ακόμη χειροκρότημα για την Άννα

«Αντιγόνη», «Ηλέκτρα», «Ανδρομάχη», «Ιφιγένεια», «Ελένη» …πιο ταιριαστή φυσιογνωμία και προσωπικότητα δεν θα μπορούσε να ενσαρκώσει αυτές τις ηρωίδες. Σύμβολο του αρχαίου Θεάτρου,  με την δωρική ερμηνεία της και την αρχοντική θωριά της τίμησε τη Τέχνη της, το θέατρο ως λόγο που αναδεικνύει την ποίηση. Βρέθηκε δίπλα σε ιερά τέρατα την Μαρίκα Κοτοπούλη, την Παξινού, τον Μυράτ κ.α… 

Της Μαρίας Αλιμπέρτη 

Πήγαινα ακόμη Λύκειο όταν την είδα πρώτη φορά στις «Φόνισσες» και θυμάμαι ότι αυτή η φωνή της με είχε ανατριχιάσει. Κάθε της ερμηνεία ήταν μοναδική και η γλυκύτητά της συνάμα με την σοβαρότητα. Την  είχα

λατρέψει από τους Φρουρούς της Αχαΐας, να υποδύεται την αυστηρή αλλά δίκαιη γιαγιά των Βίλυδων. Εκεί έφευγε και άφηνε δυσαναπλήρωτο κενό στην οικογένειά της, έτσι και τώρα μας αφήνει και μας χαιρετά  η πολυαγαπημένη Άννα  αφού μας επικοινώνησε αξίες, μας ψυχαγώγησε με την αρχαία έννοια , μας δίδαξε …φεύγει τιμημένη, όχι επειδή έλαβε «παράσημα» από την ελληνική πολιτεία, αλλά από το ίδιο το κοίλο του θεάτρου της Επιδαύρου και από τις κερκίδες… το θερμότερο χειροκρότημα των θεατών.