΄Εκθεση της Σοφίας Φωτιάδου, όταν η Τέχνη σε βγάζει out of the box

 Σ' έναν υπερρεαλιστικό κόσμο που θα ζήλευε ο Dali  και το κίνημα των σουρεαλιστών μας καλεί να καταδυθούμε  η Σοφία Φωτιάδου  στην έκθεση out of box_fearless στη Santi Gallery. Πραγματικά ως θεατής της έκθεσης ένιωσα να απαλλάσσομαι από τη νοοτροπία της  ορθολογικής σκέψης  και να αναστοχάζομαι έξω από το πλαίσιο.

 

Της Μαρίας Αλιμπέρτη

Ακέφαλα  σώματα αποκτούν «φωνή» , μέσα από ένα βλέμμα.  Ένα μάτι ή καλύτερα με τη κόρη του ματιού οι ήρωες της κ. Φωτιάδου μοιράζονται συναισθήματα, παρά το γεγονός ότι δεν υπάρχει πρόσωπο και χαρακτηριστικά, οι ιδιαίτερες μορφές  «κραυγάζουν» την εσωτερικότητα. Τα σώματα είναι ιδιαίτερα επιμελημένα, φορούν κουστούμια με έντονα εντυπωσιακά χρώματα που παραπέμπουν στη μπουρζουαζία μιας άλλης εποχής θυμίζουν πορτραίτα του Λουδοβίκο ΙΕ’ που φιλοτέχνησε  o Louis- Michel Van Loo.

Κάτω από αυτή την επίφαση της επιτηδευμένης  κομψότητας ένιωσα ότι προβάλλονται καλά κρυμμένα μυστικά τα οποία όμως προσδίδονται με το βλέμμα. Το συναίσθημα ξεχειλίζει και στα έργα της κ. Φωτιάδου επιβεβαιώνεται η ρήση ότι τα μάτια είναι ο καθρέφτης της ψυχής. Οι μορφές μοιάζουν ιδιόρρυθμές.

Το ενδιαφέρον είναι πως η κ. Φωτιάδου δεν επέλεξε να κάνει παρωδία κάποιων κλασσικών έργων σχολιάζοντας τον σύγχρονο καθωσπρεπισμό που άφησε τα σαλόνια των εύπορων και εισήλθε στην δική μας ζωή ψηφιακά με έναν άλλο «καθωσπρεπισμό» αυτών των social media που μας επιβάλουν νέα στερεότυπα.  

Σκέφτομαι ότι οι αφηρημένες μορφές παρά την αναχρονιστική αμφίεση  μοιάζουν τόσο σύγχρονες μέσα στην κοινωνία του δήθεν, της επιτηδευμένης  εμφάνισης και  της στυλιζαρισμένης πόζας. Κάποιες από αυτές μοιάζουν να εξαϋλώνονται σαν να χάνουν τον εαυτό τους και άλλες μου έφεραν συνειρμούς από βενετσιάνικο καρναβάλι. Άλλες μου θύμισαν από ντάμες από τραπουλόχαρτα  και με κάναν να νιώσω ότι βυθίστηκα σε όνειρο όπως η Αλίκη στην χώρα των θαυμάτων ! Μπορεί κάποιες να έμοιαζαν  πιο φοβικές αλλά μου θύμισαν «σκιές» του ασυνείδητου που θα πρέπει να δεχθούμε ως διτότητα του ying-yang . Ωστόσο νιώθω μια τρυφερότητα και απόλαυσα το αισθητικό αποτέλεσμα των έργων της κ. Φωτιαδου, θαυμάζοντας την λυρική αποτύπωση.

fearless

 

Ενθουσιασμό μου προκάλεσε και η δεύτερη σειρά έργων με πρωταγωνίστρια τη γυναικεία μορφή, όχι  όμως με την έννοια της καλλονής ή της μούσας, αλλά της οντότητας με υπαρξιακές αγωνίες. Εντυπωσιάστηκα από την ομορφιά αυτών των μορφών παρά το γεγονός ότι έχουν αποδοθεί στον καμβά χωρίς μαλλιά, γυναικείο φετίχ και σύμβολο δύναμης. Η γυναίκα δεν είναι μόνο η εξωτερική της εικόνα, αυτό εισέπραξα παρατηρώντας τα έργα της.

 Οι Γυναίκες της Σοφίας Φωτιάδου κυριαρχούν στο σύμπαν, ξεδιπλώνουν τα συναισθήματα, δεν ντρέπονται να δακρύσουν και να αποδεχθούν καλό και κακό τους εαυτό. Δείχνουν ισορροπημένες μεταξύ  μυαλού και ψυχής, ενώ στέκουν αγέρωχες απέναντι στον θεατή.

Η γυναικεία μορφή δείχνει εναρμονισμένη με τη φύση, τα ζώα, τις πεταλούδες ακόμη και τα ερπετά. Η γυναίκα αυτή πρεσβεύει αξίες, δεν είναι εξιδανικευμένη, δεν χρειάζεται φίλτρα, γιατί διατηρεί την αυθεντικότητά της. Εικάζω ότι η καλλιτέχνης επέλεξε να συνοδεύουν την γυναίκα  πλάσματα όπως τα παγώνια, σύμβολα τύχης και ευημερίας αλλά και πνευματικότητας.