“Κάτω απ’ το φως της σικελικής αυγής, η γη ανοίγει τις φλέβες της σε εκείνους που τη σέβονται. Κι ο ήχος της σκαπάνης δεν είναι απλώς θραύση λίθου, αλλά κάλεσμα ιστορίας.”
Από τον Ιούνιο του 2025, μια νέα αρχαιολογική περιπέτεια ξεδιπλώνεται στις πλαγιές του Σελινούντα — εκεί που η ελληνική αποικία του 7ου αιώνα π.Χ. στέκει ακίνητη, φορώντας πέτρινους μανδύες μνήμης.
Η αποστολή UniTo στον Σελινούντα – Αρχαιολογική δράση στον ανατολικό λόφο και η γένεση της πόλης
Το Dipartimento di Studi Storici του Πανεπιστημίου του Τορίνο, υπό τη διεύθυνση του καθηγητή Marco Serino, άρχισε νέα ανασκαφική αποστολή στον αρχαιολογικό χώρο της πόλης του Σελινούντα (Σικελία), σε συνεργασία με το Parco Archeologico di Selinunte, Cave di Cusa e Pantelleria.
Στόχος της αποστολής είναι η μελέτη της σχέσης μεταξύ του ανατολικού λόφου και της πολεοδομικής οργάνωσης της αρχαίας ελληνικής πόλης, η οποία ιδρύθηκε τον 7ο αιώνα π.Χ. από αποίκους της Μεγάρας Υβλαίας.
Από τη Μεγάρα Υβλαία στον Ανατολικό Λόφο – Το Πανεπιστήμιο του Τορίνο ερευνά τη γέννηση και πολεοδομική εξέλιξη της αρχαίας πόλης
Η ερευνητική ομάδα απαρτίζεται από 12 μέλη – φοιτητές, συνεργάτες και γεωεπιστήμονες – και διερευνά την πρώιμη χωροταξία της αποικίας, αναζητώντας στοιχεία για τη συνύπαρξη του ιερού χώρου και της αστικής ανάπτυξης.
Ο Σελινούντας και ο αρχαίος ελληνικός αποικισμός στη Σικελία – Πολιτισμική κληρονομιά αιώνων
Ο Σελινούντας, ιδρυμένος περί το 628 π.Χ., ήταν μία από τις σημαντικότερες αποικίες των Δωριέων στη Σικελία, γνωστός για τους επιβλητικούς δωρικούς ναούς, τη στρατηγική θέση κοντά στον ποταμό Σελινούντα, καθώς και την οικονομική και καλλιτεχνική του άνθιση. Ωστόσο, καταστράφηκε από τους Καρχηδονίους το 409 π.Χ., ωστόσο τα ευρήματα διατηρούν αρχιτεκτονικό, ιστορικό και γεωμορφολογικό ενδιαφέρον που προσελκύει διεθνείς ερευνητές και αρχαιολόγους.
Αναλυτικά, ο Σελινούντας, ως αποικία της Μεγάρας Υβλαίας, διατηρούσε έντοναδωρικά χαρακτηριστικά, τόσο στην αρχιτεκτονική όσο και στην κοινωνική οργάνωση. Η πόλη γνώρισε ραγδαία ανάπτυξη τον 6ο και 5ο αιώνα π.Χ., με ισχυρή οικονομία που βασιζόταν στην καλλιέργεια ελαιόδεντρων, σιτηρών και στην εμπορική διακίνηση σε όλη τη Δυτική Μεσόγειο.
Άξιο αναφοράς είναι ότι η πόλη ξεχώριζε επίσης για την καλλιτεχνική της παραγωγή, ιδιαίτερα τα ανάγλυφα αρχιτεκτονικά μέλη και τα ιερά της αφιερωμένα στη Δήμητρα και τον Δία. Η στρατηγική της θέση, κοντά στις εύφορες πεδιάδες και στο ποτάμι που έδωσε το όνομά της στην πόλη, την ανέδειξε σε προπύργιο του ελληνισμού απέναντι στους Καρχηδονίους, έως την καταστροφική εισβολή του 409 π.Χ.
πηγές :facebook.com/unito.it, visitsicily.info, parchiarcheologici.regione.sicilia.it
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου