Ελάχιστοι καλλιτέχνες έχουν αγαπηθεί τόσο πολύ από το κοινό και έχουν αποκτήσει μυθικές διαστάσεις όσο εκείνη. Στις 19 Δεκεμβρίου, συμπληρώθηκαν 100 χρόνια από την μέρα που η τραγουδίστρια - σύμβολο της Γαλλίας, η ανεπανάληπτη Εντίθ Πιάφ, ήρθε στον κόσμο για να αναδειχτεί σε μια από τις σπουδαιότερες φωνές του εικοστού αιώνα.
Του ΑΝΔΡΕΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ
Παρότι το θρυλικό "Σπουργιτάκι" έφυγε από την ζωή το 1963, παραμένει ακόμα και σήμερα
το απόλυτο είδωλο της παλιάς ρομαντικής Γαλλίας., εμπνέοντας και τις νεότερες γενιές με την μοναδική φωνή της. Γεννημένη στο Παρίσι το 1915, από λυρική τραγουδίστρια μητέρα και ακροβάτη πατέρα, η Εντίθ Τζοβάνα Γκασιόν, όπως ήταν το πραγματικό της όνομα, έζησε πολύ δύσκολα παιδικά χρόνια. Λίγες εβδομάδες μετά από τη γέννηση της μικρής Εντίθ, η μητέρα της την εγκατέλειψε και ο πατέρας της την πήγε στη δική του μητέρα, η οποία ζούσε στο Μπερνέ της Νορμανδίας και ήταν ιδιοκτήτρια ενός οίκου ανοχής.
Σε ηλικία επτά ετών, ο πατέρας της άρχισε να την παίρνει μαζί του στις περιοδείες που πραγματοποιούσε
με το τσίρκο σε όλη την Γαλλία. Στα δέκα του, το ταλαντούχο κορίτσι ξεκίνησε να τραγουδά στους δρόμους και ο πατέρας της, αν και ήθελε να την κάνει ακροβάτη, γρήγορα κατάλαβε πως η κόρη του είχε "'όλο το ταλέντο στο λαιμό και καθόλου στο κορμί", όπως χαρακτηριστικά έλεγε ο ίδιος. Η Εντίθ ακολουθεί πλέον το μονοπάτι προς την διασημότητα.
Στα 17 της, η Πιάφ συναντά τον Λουί Ντυπόν, συζεί με αυτόν και το 1933 αποκτά μαζί του ένα κοριτσάκι, τη Μαρσέλ, που όμως πεθαίνει δύο χρόνια αργότερα από μηνιγγίτιδα. Η νεαρή Εντίθ συνεχίζει να τραγουδά στους δρόμους όπου γνωρίζει τον Λουί Λεπλέ, διευθυντή του πιο κομψού παρισινού καμπαρέ στα Ηλύσια Πεδία. Ο Λεπλέ μαγεύεται από την αισθαντική φωνή της, υπογράφει συμβόλαιο μαζί της και της δίνει το προσωνύμιο "Mome Piaf" (Σπουργιτάκι), ενώ το 1935 κυκλοφορεί τον πρώτο της δίσκο.
Ωστόσο, λίγο αργότερα, ο μέντοράς της δολοφονείται και η Εντίθ κατηγορείται πως γνωρίζει τον δολοφόνο αλλά δεν τον καταδίδει. Παρότι αθωώθηκε με την βοήθεια ενός νέου συντρόφου της, του τραγουδοποιού Ρεϊμόν Ασό, φεύγει για να ζήσει στην επαρχία και επιστρέφει στο Παρίσι το 1937.
Κατά την διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και την κατοχή της Γαλλίας από τους Γερμανούς (1940-1944), ο ρόλος της είναι αμφιλεγόμενος. Βοήθησε ορισμένους Εβραίους φίλους της να διαφύγουν, αλλά δεν έδειξε εχθρότητα σε αξιωματικούς της Γκεστάπο, τους οποίους φιλοξενούσε στο σπίτι της. Πάντως, το 1943, επισκέφθηκε Γάλλους αιχμαλώτους πολέμου στη Γερμανία και έδωσε συναυλίες για αυτούς. Αν και μετά την απελευθέρωση της Γαλλίας, θεωρήθηκε από πολλούς ως προδότης, τελικά η Πιάφ απαλλάχθηκε των κατηγοριών για συνεργασία με τον εχθρό.
Μεταπολεμικά, ερωτεύεται τον Υβ Μοντάν και ουσιαστικά στήνει την καριέρα του, ενώ ο κύκλος των φίλων της είναι ανάλογος της μεγάλης φήμης της. Εκτός από τον Μοντάν, βοήθησε πολλούς άλλους τραγουδιστές που έγραψαν αργότερα την δική τους ιστορία στο τραγούδι, όπως τον Σαρλ Αζναβούρ και τον Ζορζ Μουστακί.
Στα τέλη του 1945, η Πιάφ γράφει μόνη της την μεγάλη επιτυχία "La Vie en Rose", ενώ δύο χρόνια αργότερα πραγματοποιεί την πρώτη από τις πολλές εμφανίσεις στην Αμερική και πρωταγωνιστεί σε πολλές κινηματογραφικές ταινίες.
Στη Νέα Υόρκη, ερωτεύεται τον βασιλιά του μποξ, Μερσέλ Σερντάν και ζουν ένα από τα πιο φημισμένα ρομάντζα της εποχής. Ωστόσο, ο ξαφνικός θάνατος του Σερντάν σε αεροπορικό δυστύχημα, το 1949, βυθίζει την Πιάφ σε κατάθλιψη, την οποία ποτέ δεν ξεπερνά πραγματικά. Το 1951 έχει δύο σοβαρά τροχαία, ενώ μετά το δεύτερο οι γιατροί της δίνουν για καιρό μορφίνη, στην οποία εθίζεται. Η Πιάφ ανακατεύει τη μορφίνη μαζί με αλκοόλ, χειροτερεύοντας έτσι την ήδη κακή κατάσταση της υγείας της.
Μετά από μια πολυτάραχη ερωτική ζωή, η Πιάφ παντρεύεται τον συνάδελφό της, Ζακ Πιλ, το 1952, αλλά χωρίζει από αυτόν πέντε χρόνια αργότερα.
Το 1960, τραγουδά με επιτυχία το "Non, Je Ne Regrette Rien" (Όχι, δεν μετανιώνω για τίποτα) και συνεχίζει να θριαμβεύει παρότι συχνά παραπατά στη σκηνή. Στα 46 της χρόνια, γνωρίζει τον 26χρονο Έλληνα κομμωτή και ηθοποιό Θεοφάνη Λαμπουκά, τον οποίο βαπτίζει "Τεό Σαγαπό" και τον παντρεύεται τον Οκτώβριο του 1962. Έναν χρόνο αργότερα, το σύμβολο της Γαλλίας πεθαίνει από καρκίνο του ήπατος.
Από τότε, πολλοί καλλιτέχνες επανεκτελούν τραγούδια της και επισκέπτονται το γλυπτό που στήθηκε προς τιμήν της στο Παρίσι, στη πλατεία που φέρει το όνομά της. Στη γαλλική πρωτεύουσα υπάρχει επίσης το "Μουσείο Εντίθ Πιάφ", όπου οι επισκέπτες μπορούν να δουν προσωπικά αντικείμενα της θρυλικής καλλιτέχνιδας.
Το 2006, ο Ολιβιέ Νταάν γυρίζει τη ζωή της Πιάφ σε ταινία, που προβλήθηκε και στην Ελλάδα με τον τίτλο "Ζωή σαν τριαντάφυλλο". Την αξέχαστη τραγουδίστρια υποδύεται η Γαλλίδα ηθοποιός Μαριόν Κοτιγιάρ, που κέρδισε για την ερμηνεία της το Όσκαρ πρώτου γυναικείου ρόλου.
Πηγές: Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων, Wikipedia.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου