Ο Βασίλης Βαγιάννης εκθέτει «το ενδόμυχο φως»... της Τέχνης στην Λευκωσία

«Με το Λύχνος του άστρου

Στους ουρανούς βγήκα

Που να βρω ψυχή μου

Το τετράφυλλο δάκρυ»

Οδυσσέας Ελύτης

Με αξιοσημείωτη ευαισθησία ο ζωγράφος Bασίλης Βαγιάννης «οπτικοποιεί» Έλληνες ποιητές και μαζί τους αυθεντικές εικόνες και αξίες της Ελλάδας. Το ελληνικό φως μεταφέρει για λίγες μέρες μέσα από τα έργα του στην Κύπρο, στο Landmark της Λευκωσίας από την 1^η έως τις 4 Νοεμβρίου.

Εδώ και 30 χρόνια αποτελεί συνδετικό κρίκο με την καλλιτεχνική παραγωγή της Κύπρου ο κ.Βαγιάννης, αλλά απείχε δυο χρόνια. 

Τώρα επιστρέφει στην Κυπριακή πρωτεύουσα  γιατί,  όπως μου εξήγησε έχει βρει πρόσφορο έδαφος, δηλαδή ευαίσθητους ανθρώπους που διάκεινται φιλικά στη τέχνη του.  

Μάλιστα τα εγκαίνια της έκθεσης, για την οποία εργάστηκε δύο χρόνια, θα τελέσει ο Δήμαρχος της πόλης Κωνσταντίνος Γιωρκάτζης σε μια  τελετή που διοργανώνει  ο Πνευματικός Όμιλος Λεμεσού Κύπρου, ενώ θα πλαισιώσει καλλιτεχνικά την εκδήλωση το Φωνητικό Συγκρότημα «Μελωδία» (Πιάνο: Ιωαννα-Μαρία Γαλανού, Σολίστ:Μάριος Ανδρέου,τενόρος, Διεύθυνση: Βιολέτα Κακομανώλη).

της Μαρίας Αλιμπέρτη

Μέσα από την συζήτηση με τον κ. Βαγιάννη , αντιλαμβάνεται κανείς  έναν συνεσταλμένο καλλιτέχνη που του αρέσει να εκφράζεται  περισσότερο μέσα από τη τέχνη αλλά και από στίχους. Συνεπώς, ο θεατής των έργων του, ο πιο μυημένος στην ποίηση, μπορεί ευκολά να αναγνωρίσει σύμβολα  καθώς και το ιστορικό είναι, όπως αυτό το καταγράφει μοναδικά ο αγαπημένος του ποιητής, Οδυσσέας Ελύτης. Έμπνευση ακόμη αντλεί από τον ιστορικό κόσμο του Διονύσιου Σολωμού, ενώ με θαυμασμό εκφράζεται και για τα έργα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη.

Η τριβή του με την ελληνική ποίηση τον έκανε να στραφεί στην εσωτερικότητα αλλά όχι για να καλύψει κάποιο ψυχικό κενό. Δεν μένει στην επιφάνεια των πράγματων, διεισδύει και μετουσιωμένει το μήνυμα, μεταφέρει στα έργα του πια ως «τροφή» πνευματική για το «είναι» του θεατή. Ο ίδιος αντιλαμβάνεται ότι αποστολή του δεν είναι μόνο η αισθητική, αλλά η ψυχή του θεατή που διψά για βαθύτερα νοήματα.

  

Με μια εσωτερική διαδικασία μεταμορφώνει τη γνώση, τα ερεθίσματα και τα νοήματα που κατανόησε σε δικές του «ποιητικές» εικόνες.  Μέσα από ένα κοχύλι μπορεί να «ξεδιπλώσει» με μαεστρία ένα ολόκληρο ελληνικό τοπίο , όπως η ανάγνωση των ποιημάτων του Ελύτη του έμαθε να κάνει.

Αυτή η εσωτερικότητα αναγνωρίζεται χαρακτηριστικά στο έργο του εμπνευσμένο από το Άξιον Εστί. Εκεί ο θεατής λάβει το καλλιτεχνικό μήνυμα του ενδόμυχου φωτός  που περιγράφεται «Το ενδόμυχο φως που ασπρογαλιάζει κατ' εικόνα και ομοίωση του απείρου». 

Στην θεματολογία του εντάσσεται και η προβληματική των ανθρώπινων αξιών, όπως είναι η συντροφικότητα.  Αγαπά την ρήση του ου Oscar Wild «Μην ξεχάσεις όμως ότι όπου είναι η καρδιά σου, εκεί είναι και ο θησαυρός σου».

Αξίζει, τέλος να σημειωθεί ότι τα έργα του κινούνται μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας. Σε ότι αφορά την τεχνική του, η έκφραση του δεν γνωρίζει στεγανά και οι φιλότεχνοι μπορούν να αναγνωρίσουν μια κατάδυση σε διάφορα καλλιτεχνικά κινήματα και νοοτροπίες, o ίδιος θα μου εκμυστηρευτεί: «ζωγραφίζω όπως αισθάνομαι. Δεν θέλω να επαναλαμβάνομαι. Θα ήταν πολύ βαρετό…».