Εκμαγεία ελληνικών αρχαιοτήτων από το Λούβρο στο Μουσείο της Θάσου

 

Τρία γύψινα εκμαγεία από τα εργαστήρια του Μουσείου του Λούβρου θα εκτίθενται πλέον στο Μουσείο της Θάσου όπως ανακοίνωσαν η Εφορεία Αρχαιοτήτων Καβάλας και η Γαλλική Αρχαιολογική Σχολή. Η είδηση αυτή καθιστά σαφές ότι στο Μητροπολιτικό Μουσείο πέρα της Νίκης της Σαμοθράκης και της Αφροδίτης της Μήλου εκτίθενται αρχαιότητες από τον Ελλαδικό χώρο, όπως τμήμα από τα Γλυπτά του Παρθενώνα που η πλειονότητα των Ελλήνων τις αγνοούμε.

Πρόκειται για τα εκμαγεία από τρεις ανάγλυφες μαρμάρινες πλάκες που κοσμούσαν ένα από τα πιο ενδιαφέροντα μνημεία της αστικής τοπογραφίας της αρχαίας πόλης της Θάσου, τη λεγόμενη δίοδο των θεωρών.

Τα γύψινα εκμαγεία κατασκευάστηκαν στο Εργαστήριο Εκμάγευσης της Ένωσης των Εθνικών Μουσείων της Γαλλίας και φυλάσσονταν στις αποθήκες του Τμήματος Ελληνικών Ετρουσκικών και Ρωμαϊκών Αρχαιοτήτων του Μουσείου του Λούβρου και αποτελούν μέρος των κινητών και πολιτιστικών ιδιωτικών μνημείων του Λούβρου.

 

Η δίοδος των Θεωρών συνδέεται με την Αγορά, όπου είναι συγκεντρωμένα θρησκευτικής και διοικητικής ζωής, προς την οποία οδό συγκλίνουν δυο αρχαίες οδικές αρτηρίες.

Η μνημειακή οδός ορίζεται από δυο παράλληλους καλοφτιαγμένους μαρμάρινους τοίχους, μήκους 11μ., που διαμορφώνεται στη ΒΑ γωνία της αρχαίας αγοράς και συνδέει την τελευταία με τα πρανή της πλαγιάς της ακρόπολης όπου αναπτύσσονται τα αρχαία ιερά, Αρτεμίσιο, Διονύσιο και Ποσειδώνιο, όπως αναφέρεται  στην σχετική ανακοίνωση.

Η  μια μαρμάρινη πλάκα φέρει ανάγλυφες μορφές που απεικονίζουν τον Απόλλωνα με κιθάρα στο χέρι να στεφανώνεται από μια γυναικεία μορφή από τη μια πλευρά και τρεις Νύμφες από την άλλη πλευρά μιας ορθογώνιας εσοχής. Οι Νύμφες προσφέρουν στον θεό κορδέλες και φρούτα

Η δεύτερη πλάκα απεικόνιζε τον Ερμή με μια γυναικεία μορφή και η τρίτη τις τρεις Χάριτες. Εκείνες κρατούν στα χέρια τους προσφορές, στεφάνια και φρούτα καθώς και παράσταση του Ερμή μπροστά από μια κοπέλα που κρατάει ένα στεφάνι. Χρονολογούνται μεταξύ 480-475 π.Χ. και αποτελούν σημαντικά τεκμήρια της γλυπτικής τέχνης, που άνθισε στο νησί από τα αρχαϊκά ακόμη χρόνια.

Από αναθηματική επιγραφή δίπλα σε βωμό οποίος βρίσκεται στη βόρεια πλευρά του ανατολικού τοίχου μαρτυράται η λατρεία στο χώρο της Αθηνάς Προπυλαίας. Από τα τέλη του 4ου αι.π.Χ. οι τοίχοι της διόδου χρησιμοποιούνται για τη δημιουργία του καταλόγου των «θεωρών» του νησιού, ο οποίος συμπληρώνεται μέχρι τα αυτοκρατορικά χρόνια (τέλη 2ου αι.μ.Χ.).

Τα τρία ανάγλυφα βρέθηκαν πεσμένα μέσα στον διάδρομο, το 1864 από τον Emm Miller, στην πρώτη στην ουσία ανασκαφική έρευνα που επιχειρήθηκε στην Θάσο. Μαζί βρέθηκαν και ενεπίγραφοι λίθοι, που έφεραν ονόματα αρχόντων της Θάσου, εξ’ ου και το όνομα Θεώριον που έδωσε ο ίδιος. Μεταφέρθηκαν αμέσως στη Γαλλία και σήμερα εκτίθενται στο Μουσείο του Λούβρου.

Υπενθυμίζεται ότι το μουσείο  διαμορφώθηκε γύρω από  την πρώην βασιλική συλλογή, η οποία εμπλουτίστηκε κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης.

Το Λούβρο και η απόκτηση αρχαιοτήτων

Το 1800, το μουσείο εγκαταστάθηκε στα καλοκαιρινά διαμερίσματα της Άννας της Αυστρίας. Tο 1807, αγοράστηκαν περισσότερα από πεντακόσια μαρμάρινα γλυπτά από τη συλλογή Borghese για την ανακαίνιση της Salle des Cariatides, το ισόγειο του Pavillon du Roi και τα χειμερινά διαμερίσματα της βασίλισσας. Μετά την επιστροφή των έργων στην Ιταλία το 1815, ο Ennio Quirino Visconti (1751-1818), ο πρώτος επιμελητής των αρχαιοτήτων του Λούβρου, υιοθέτησε μια ενεργή πολιτική εξαγορών. Το Venus de Milo (που παρουσιάστηκε στον Louis XVIII από τον Marquis de Rivière) μπήκε στο μουσείο το 1821.

Η συλλογή του Λούβρου, η οποία αποτελείται κυρίως από μαρμάρινα γλυπτά, εμπλουτίστηκε με αρχαιολογικά αντικείμενα όταν αγοράστηκε η συλλογή Tochon το 1818, ακολουθούμενη από αυτή του Durand (1825-1836) και έτσι ανοίχθηκε το Μουσείο Charles X στον πρώτο όροφο του ανακτόρου του Λούβρου το 1827. Όταν η συλλογή Campana αποκτήθηκε το 1861, τα αγγεία της εγκαταστάθηκαν στον πρώτο όροφο της νότιας πτέρυγας του Cour Carrée, σε μια γκαλερί παράλληλη με το Μουσείο Charles X.

Το μουσείο απέκτησε πολλά αντικείμενα από τη Βόρεια Αφρική και την Οθωμανική Αυτοκρατορία κατά το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, ως αποτέλεσμα αρχαιολογικών αποστολών. Η νίκη της Σαμοθράκης (που ανακαλύφθηκε από το Champoiseau το 1863) τοποθετήθηκε στην κορυφή της σκάλας Daru το 1884. Στη συνέχεια, το αρχαίο ελληνικό γλυπτό ήρθε στο προσκήνιο με την Κόρη της Σάμου, την κεφαλή Rampin, την κυρία του Auxerre και τα ειδώλια της Τανάγρας της Βοιωτίας.

Το μουσείο διαθέτει προκλασική ελληνική γκαλερί  καθώς και μια γκαλερί για την ελληνική επιγραφία, (κάτω από τη σκάλα της Φτερωτής Νίκης) αφιερωμένη στον Ναό του Δία στην Ολυμπία.

Το 2006 η Salle de Diane αναδιατάχθηκε για να παρουσιάσει τα μάρμαρα του Παρθενώνα, που μεταφέρθηκαν στην Γαλλία από τον κατά άλλα αρχαιολάτρη και φιλέλληνα Αύγουστο Ντε Σουαζέλ-Γκουφιέ με την βοήθεια  του ζωγράφου Λουί Φοβέλ. Μάλιστα μετώπη από την Κενταυρομαχία έχει συμφωνηθεί μεταξύ πρωθυπουργών Ελλάδας και Γαλλίας  να εκτεθεί στην Ελλάδα με αφορμή τα 200 χρόνια από την Επανάσταση. 

Η ανακαίνιση του τμήματος ελληνικής τέχνης ολοκληρώθηκε τον Ιούλιο του 2010 με το άνοιγμα δωματίων αφιερωμένων στην κλασική ελληνική και ελληνιστική τέχνη , δημιουργώντας ένα νέο χώρο για την « Venus de Milo» στο ισόγειο του Pavillon du Roi. Συνολικά, το τμήμα περιλαμβάνει δέκα δωμάτια που σχηματίζουν δύο γκαλερί στα πρώην βασιλικά διαμερίσματα, συμπληρωμένα από το διάσημο Salle des Cariatides. Η χρονολογική επίδειξη της αρχαίας ελληνικής τέχνης που ξεκίνησε το 1997 είναι έτσι πλήρης.

 

Πηγές:

www.ert.gr

http://odysseus.culture.gr/

http://www.ipet.gr/thesaurusII/articles.

 https://www.mixanitouxronou.gr/

https://www.louvre.fr/